16. Reese's

Pamiętam, że dawno, dawno temu, jeszcze przed erą Internetu, Babcia przysyłała nam paczki z Ameryki. Oprócz ubrań czasami dołączała coś do jedzenia, czego wtedy u nas nie było, lub ciężko było to dostać. Mnie najbardziej zapadło w pamięć kilka rzeczy.

Po pierwsze: jakieś dziwaczne nagie stwory z upiornie kolorowymi włosami. Celowo wspomniałam, że to wszystko działo się przed czasami kiedy można było sprawdzić wszystko w Internecie, bo ja dopiero po wielu, wielu (żeby nie powiedzieć: kilkudziesięciu) latach, dowiedziałam się, że to nie były laleczki do zabawy dla dzieci, tylko kultowe Trolle. I jak tu być normalnym, kiedy miało się takie zabawki. Moją drugą ukochaną zabawką była tarantula. Taka na pompkę, którą się ściskało, żeby pająk się przemieszczał. Okropne. Pewnie dlatego dziś panicznie się ich boję. 

 

Po drugie - już przechodząc do kulinarnego sedna - tuńczyk w puszce. Ciężko powiedzieć, pewnie i nas był już wtedy dostępny, ale jakoś nikt nigdy nie kupował. Nie żebym jakoś specjalnie za nim przepadała, ale mam do niego ogromny sentyment, bo wtedy próbowałam go po raz pierwszy. 

 

Po trzecie: czekoladki w kształcie kupy, zawinięte w sreberko, z wystającą u góry karteczką. Autentycznie, zawsze myślałam, że to ma przypominać kupę. Dopiero niedawno dowiedziałam się, że są to również kultowe słodycze, nazywane Kisses. No, byłam blisko. 

 

I wreszcie po czwarte: jakieś dziwaczne czekoladki w papierowych papilotkach, o słonawym nadzieniu. Musiało minąć naprawdę sporo lat, zanim dowiedziałam się, że to były Reese's, a środek to po prostu masło orzechowe. Pokochałam te słodycze całym sercem i chyba właśnie tego mistrzowskiego słodko-słonego połączenia najbardziej mi brakuje.  

Na szczęście - jakiś czas temu natknęłam się na zamiennik. Bardzo prosty i niewymagający wielu składników. Olej kokosowy, masło orzechowe, kakao, jakiś aromat, coś do posłodzenia i sól morska do posypania. 

Przepis ten testuję już drugi raz, ale jeszcze nie udało mi się osiągnąć idealnych proporcji. Nauczyłam się za to, że lepiej jest rozpuścić olej kokosowy, żeby babeczki były gładkie. I tego, że erytrytol nie rozpuszcza się w oleju kokosowym i potem zgrzyta między zębami. W oryginalnym przepisie dodaje się syropu klonowego, ale cóż... 

 

Moja ocena: 

dobrewięcejzrobię8/10

Może kiedyś będzie 10/10, jak tylko uda mi się zredukować ilość oleju kokosowego i znajdę zamiennik dla syropu klonowego. Co do samego smaku - wiadomo, że nie jest to czekolada, ale i tak mocno przypomina oryginał. Dla mnie wisienką na torcie jest ta sól na babeczkach. Takim jestem chorym człowiekiem.